Οι Φόρμες Φωνητικών Συνθέσεων είναι το «ψωμί και το βούτηρο» της Αραβικής μουσικής καθότι αυτή είναι ως επί το πλείστον μία φωνητική παράδοση.
Το Μουάσαχ (πλ. Μουασαχάτ) είναι μία σύνθετη φωνητική φόρμα βασισμένη στην κλασσική Αραβική ποίηση από την Ανδαλουσία (συνεπώς τα μουασαχάτ μερικές φορές αναγνωρίζονται ως Ανδαλουσιακά ακόμα κι αν οι μελωδίες των συνθέσεών τους είναι πάντα από την Συρία μέχρι την Αίγυπτο, και χρονολογούνται μονάχα από τον τελευταίο ή προτελευταίο αιώνα).
Τα Μουασαχάτ συχνά έχουν μονούς και σύνθετους αριθμούς ρυθμικών κύκλων (βλέπε Ικαάτ) αρχίζοντας από 5/4 σε 7/4, 7/8, 10/8, 11/8, 13/8, 17/8 και πάνω. Οι μελωδίες των Μουασαχάτ είναι περίτεχνες, συχνά συγκεκομμένες και αξιοποιούν αυτούς τους ρυθμούς.
Κατά παράδοση, η ερμηνεία ενός Μουάσαχ γίνεται από έναν Μούτριμπ (βασικός τραγουδιστής) και μία ορχήστρα που περιέχει τραγουδιστές συνοδείας.Ο Μούτριμπ μπορεί να πάρει ένα συνθετικό μέρος και να το επαναλάβει πολλές φορές, κάθε φορά με διαφορετική παραλλαγή ή μετατροπία του μακάμ (αυτή η τακτική ονομάζεται Ταφρίντ). Αυτοί οι σόλο αυτοσχεδιασμοί εναλλάσονται με τους τραγουδιστές συνοδείας οι οποίοι τραγουδούν την γραμμένη μελωδία.
Το Καντ (πλ. Κουντούτ) είναι ένα ελαφρύ και απλό παραδοσιακό τραγούδι που ευδοκίμησε στο Χαλέπι, Συρία. Τα Κουντούτ συνήθως ερμηνεύονται στο τέλος μίας Ουάσλα, μετά από πιο βαριά κομμάτια όπως τα Αντουάρ (εν.Ντάουρ), Κασάιεντ ή Μουασαχάτ. Τα λόγια των Κουντούτ είναι σε δημώδη Αραβική διάλεκτο από το Χαλέπι (ή κάποιες φορές στα Αιγπτιακά) και είναι πολύ προσβάσιμα, απλά και εύκολομνημόνευτα.
Το Ντάουρ (πληθ. Αντουάρ) είναι μία Αιγυπτιακή φωνητική φόρμα σύνθεσης που άνθισε γύρω στις αρχές του 19ου αιώνα και συνέχισε μέχρι την δεκαετία του’30. Το Ντάουρ είναι περίπλοκο στην σύνθεση και ερμηνεία, και απαιτητικό στο τραγούδι, και ήταν το κέντρο μίας Ουάσλα (ενότητας τραγουδιών) για πολύ καιρό. Οι στίχοι του Ντάουρ είναι πάντα σε καθομιλουμένα Αιγυπτιακά.
Το Ντάουρ συνήθως αρχίζει με ένα Ντουλάμπ, έπειτα διαφορετικά φωνητικά μέρη, ακολουθούμενα από τα "Αχάτ" (ένα μέρος στο οποίο ο τραγουδιστής και οι συνοδευτικοί τραγουδιστές ανταλλάσουν μελωδίες με το επιφώνημα «Αχ» σε μορφή ερώτησης-απάντησης).
Η Τακτούκα (πλ. Τακατίκ) είναι το μέσο 3-4 λεπτών Αραβικό τραγούδι με πολλαπλές στροφές και ένα επαναλαμβανόμενο χοριακό (ρεφραίν). Τα Τακατίκ συνήθως χρησιμοποιούν απλούς ρυθμούς όπως Ικά Μακσούμ και έχουν προσβάσιμους στίχους και μελωδία που είναι απλή προς μνημόνευση και για να τραγουδιστεί.
Η Ουγνία (πλ. αγάνι) είναι ένα μακρόσυρτο ταγούδι το οποίο αναπτύχθηκε προς τα μέσα του 20ου αιώνα. Η Ουγνία μπορεί να κρατήσει μέχρι και μία ώρα σε μία ζωντανή εκτέλεση και έχει μεγάλη εισαγωγή (βλέπε Η μουκάντιμα) όπως επίσης και πολλαπλά μέρη με πλήρεις μετατροπίες μακαμιών. Η Ουγνία συνήθως ερμηνεύεται με μεγάλη ορχήστρα και συμπεριλαμβάνει μεγάλους αστέρες του τραγουδιού όπως Ουμ Κουλθούμ, Αμπντέλ Χαλίμ Χάφεζ και Ουάρντα.
Η Κασίντα (πλ. Κασάϊεντ) είναι ένα έμμετρο ποίημα σε κλασσική Αραβική γλώσσα, και στην εκδοχή σύνθεσης χρησιμοποιεί αυτό το ποίημα ως στίχους της. Η Κασίντα ερμηνεύεται συνήθως από έναν σόλο τραγουδιστή συνοδευόμενο από ένα μουσικό σύνολο, και τείνει να είναι μακρύ και περίτεχνο με σκοπό να προβάλλει τον τραγουδιστή.
Ο Μονόλογος είναι μία σύνθεση τραγουδιού βασισμένη ελαφρώς πάνω στην άρια της Όπερατικής μουσικής. Ήταν μία δημοφιλής μουσική φόρμα γύρω στα μέσα του 20ου αιώνα. Ο Μονόλογος ερμηνεύεται από έναν τραγουδιστή με τη συνοδεία ορχήστρας, και δεν έχει επαναληπτικά μέρη, που σημαίνει ότι διαρκώς εισαγάγει νέες φράσεις και μελωδίες από την αρχή ως το τέλος.
Το Ντουέτο είναι ένα κομμάτι συντεθειμένο για δύο τραγουδιστές, συχνά άντρας και γυναίκα, παίρνοντας σειρά ο καθένας ή τραγουδώντας ταυτόχρονα. Ήταν δημοφιλές κυρίως στα μουσικοθεατρικά έργα και στις ταινίες στις αρχές του 20ου αιώνα. Ως εκ τούτου, οι στίχοι του ντουέτου έχουν την τάση να είναι ρομαντικοί, δραματικοί και θεατρικοί.
Η Ουάσλα (πλ. ουασλάτ) είναι μία φόρμα που περιέχει άλλες φόρμες οι οποίες παίζονται διαδοχικά ως μία ενότητα, συνήθως στο ίδιο μακάμ. Μία σύντομη Ουάσλα μπορεί να διαρκέσει 5-10 λεπτά, καθώς μία μακρύτερη Ουάσλα μπορεί να προσεγγίσει την μία ώρα. Τα κομμάτια μέσα στην Ουάσλα είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να αρχίζει αργά καθορίζοντας το μακάμ (συχνά με ορχηστρικά κομμάτια) και εν συνεχεία προβάλει το περίπλοκο και απαιτητηικό φωνητικό κομμάτι. Η Ουάσλα στο τέλος ολοκληρώνεται με απλά και σύντομα κομμάτια, δημιουργώντας συνολικά ένα τόξο ανάπτυξης δυναμικών με το απόγειο τους να βρίσκεται στην μέση.
Εξερευνήστε άλλες ομάδες φόρμας: